Mam depresję | Co to jest depresja, jakie ma objawy i przyczyny?

Zaburzenia depresyjne - jakie są przyczyny i objawy depresji?

Depresja jest niezwykle podstępną chorobą, która wkrada się do naszego życia często zupełnie niezauważona. Wpływa ona na każdy aspekt życia chorego, wręcz wywracając je do góry nogami. Co więcej, dotyka ona nie tylko samego pacjenta, ale również wszystkich osób w jego otoczeniu. Walka z depresją jest bardzo trudnym i zwykle długim procesem, podczas którego często konieczne jest skorzystanie z profesjonalnej pomocy. Jak zatem rozpoznać depresję i w jaki sposób skutecznie z nią walczyć? Oto najważniejsze informacje na temat tej choroby.

Spis treści:

  1. Zaburzenia depresyjne, depresja – co to tak naprawdę dla nas oznacza?
  2. Jak rozpoznać depresję? Objawy przejawiają się na wielu płaszczyznach
  3. 8 typów zaburzeń klasyfikowanych zależnie od czasu trwania i nasilenia objawów
  4. Jakie są przyczyny depresji? Kto jest najbardziej narażony?
  5.  Jak można zdiagnozować czy mam depresję?
  6. Jak leczyć depresję w zależności od stopni nasilenia?
  7. Łagodna depresja – obserwacja, ćwiczenia, sposoby zachowawcze
  8. Średnio-umiarkowana depresja – leczenie u psychologa, terapia behawioralna
  9. Ciężka depresja – leczenie farmakologiczne, psychoterapia, elektrowstrząsy

Co to jest depresja?

Stosowana w psychiatrii definicja depresji, określa, że jest to zespół zaburzeń nastroju oraz aktywności, które utrzymują się przez dłuższy okres czasu. W międzynarodowej klasyfikacji chorób depresja ICD 10 została oznaczona symbolem F32 i określona jako epizod depresyjny.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że epizody depresyjne to nie to samo co często odczuwamy przez nas smutek, zwykłe obniżenie nastroju czy właśnie tak popularna ostatnio chandra. Takie emocje z reguły wynikają z trudnych przeżyć czy wydarzeń i mają krótkotrwały charakter. Jeśli natomiast chodzi o zaburzenia depresyjne, występujące wówczas obniżenie nastroju trwa tygodniami lub miesiącami i towarzyszą mu inne objawy, takie jak m.in. bezsenność, napady lęku czy utrata apetytu. Wszystkie tego typu dolegliwości są niezwykle obciążające dla pacjentów, przez co utrudniają lub wręcz uniemożliwiają im normalne funkcjonowanie. Co więcej, depresja może też prowadzić do powolnego wyniszczenia organizmu chorego i całkowitego odseparowania się takiej osoby od jakiegokolwiek życia społecznego.

Czym objawia się depresja? Objawy depresji – fizyczne, neurologiczne i somatyczne

Nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak często gdzieś na świecie ktoś zadaje sobie pytanie: “czy mam depresję?”. Wielu ludzi odczuwających dojmujący spadek nastroju lub znajdujące się w najbliższym otoczeniu takiej osoby zastanawia się jakie są objawy depresji. Trzeba jednak mieć świadomość tego, że gdy chodzi o stany depresyjne, objawy mogą się nieco różnić w zależności od pacjenta i jego kondycji. Co więcej, symptomy mogą również mieć odmienne nasilenie, co często zależy od fazy depresji, w której znajduje się konkretny pacjent.

Najczęstsze objawy depresji

U części osób, u których jest podejrzewana depresja, objawy neurologiczne będą przeważać. Ale już u innych pacjentów, u których choroba ta ma bardziej złożony charakter, obserwować można również objawy somatyczne czy też typowo fizyczne objawy stopniowego zapadania się pacjenta w depresji. Należy też pamiętać o tym, że o chorobie tej można mówić dopiero w momencie, gdy pierwsze objawy depresji utrzymują się u pacjenta przez co najmniej dwa tygodnie.

Zatem jak objawia się depresja? Nasze podejrzenia powinny wzbudzić takie symptomy jak:

  • obniżony nastrój – obserwując u pacjentów początki depresji, objawy występujące u nich w głównej mierze to zwykle smutek oraz ogólny stan przygnębienia;
  • ogólne zniechęcenie – utrata zainteresowania lub brak odczuwania przyjemności z lubianych do tej pory czynności;
  • zaburzenia snu – kłopoty ze snem, bezsenność lub wręcz przeciwnie nadmierna senność czy też zbyt długie spanie;
  • brak energii – częste oznaki depresji to także ciągłe zmęczenie mimo odpoczynku i nadmierna utrata energii;
  • napięcie wewnętrzne – wzmożona drażliwość, częste odczuwanie gniewu, a nawet agresja;
  • lęki depresyjne – stany lękowe objawiające się nieustannym poczuciem zagrożenia i niepokoju;
  • podejmowanie lekkomyślnych decyzji i działań – m.in. angażowanie się w hazard i sporty wysokiego ryzyka czy niebezpieczne zachowania, takie jak brawurowa jazda samochodem;
  • zaburzenia zdolności poznawczych – m.in. problemy z koncentracją, trudności w wykonywaniu zadań umysłowych, opóźnione reakcje w czasie rozmowy , zupełna pustka w głowie;
  • poczucie beznadziei – pacjent ma myśli rezygnacyjne i ma ciągłe poczucie braku sensu ;
  • zaburzona samoocena – stan depresyjny powoduje u pacjenta poczucie bezwartościowości, negatywną ocena własnej osoby lub też poczucie winy ;
  • zaburzenia apetytu – zwiększony apetyt lub jego utrata, co z kolei powoduje wahania masy ciała;
  • myśli i zachowania samobójcze – pacjent często wspomina o śmierci lub samobójstwie oraz przejawia tendencje do podjęcia prób odebrania sobie życia;
  • zaburzenia cyklu miesiączkowego – u kobiet jednym z objawów depresji może być też zaburzone miesiączkowanie;
  • bóle fizyczne – u pacjentów, u których podejrzewana jest depresja, objawy fizyczne nie mające żadnej innej przyczyny to m.in. bóle głowy, pleców, brzucha.

Rodzaje depresji i jej klasyfikacja

Osoby zastanawiające się co to depresja powinny mieć świadomość tego, iż istnieją różne typy tej choroby. Przede wszystkim warto wspomnieć o tym, że istniej depresja endogenne, czyli wynikająca z uwarunkowań biologicznych, oraz depresja egzogenna, kiedy choroba jest uwarunkowana czynnikami psychologicznymi. To lekarz diagnozujący danego pacjenta określa typ depresji na jaki cierpi i jest to podstawą do wdrożenia odpowiednio dobranego leczenia.

W przypadku takiej choroby jak depresja, rodzaje wyróżniane przez specjalistów to:

1. Depresja sezonowa

Jest to zaburzenie o charakterze przejściowym, które może wystąpić u konkretnego pacjenta na przykład w wyniku zmniejszonej produkcji melatoniny. Jest to związane najczęściej ze zmianą pogody, zwłaszcza na jesieni i w zimie, gdy mamy ograniczony dostęp do słońca. Depresja sezonowa zwykle trwa do 5 tygodni.

2. Dystymia

Jest to przewlekła depresja o podłożu nerwicowym. Jej objawy są praktycznie takie same jak w przypadku depresji, ale ich nasilenie jest znacznie mniejsze. Dodatkowo, aby w ogóle mówić o dystymii jej objawy muszą się utrzymywać u pacjenta przez co najmniej dwa lata. Chroniczna depresja jest leczona farmakologiczne lub poprzez psychoterapię.

3. Depresja maskowana

Jest to tak zwana depresja ukryta lub utajona, często też nazywana depresją bez depresji. Charakterystyczne dla tego zaburzenia jest to, iż pacjent nie przejawia typowego dla depresji obniżenia nastroju, cały czas pozostając w bardzo dobrym humorze. Choroba przybiera w tym przypadku tzw. “maski” w postaci np. zaburzeń snu, nadużywania alkoholu lub leków, zaburzeń apetytu czy różnego typu natręctw. Co więcej u osób, u których zdiagnozowana zostaje depresja maskowana objawy fizyczne choroby to np. bóle głowy czy neuralgie.

3. Depresja poporodowa (baby blues)

Obniżenie nastroju u kobiet po porodzie jest naturalną reakcją organizmu na liczne zmiany hormonalne w organizmie świeżo upieczonej mamy. Jeśli jednak taki stan utrzymuje się przez dłuższy czas możemy mówić o depresji poporodowej. U kobiety pojawiają się wówczas objawy typowe dla pozostałych rodzajów depresji, ale dodatkowo występują te związane z jej relacją z dzieckiem. Może być to zamartwianie się zdrowiem dziecka lub też odczucie, iż nie jest się dobrą matką. Wówczas potrzebna jest pomoc psychiatry lub psychologa.

4. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe

Ciężki typ depresji objawiający się jako choroba afektywna. Jest to zaburzenie maniakalno-depresyjne charakteryzujące się gwałtownymi wahaniami nastroju chorego. W takim przypadku okresy stanów depresyjnych pojawiają się na przemian z okresami manii, gdy chory odczuwa wręcz euforię i ma doskonały humor.

5. Depresja lękowa

W przypadku, gdy u pacjenta stwierdzona zostanie depresja lękowa, objawy jej towarzyszące to przede wszystkim zaburzenia lękowe. Chory odczuwa bardzo silny niepokój i pobudzenie, a do tego często pojawiają się u niego nagłe napady lęku.

6. Depresja atypowa

Charakteryzuje się swego rodzaju odwróceniem objawów typowych dla klasycznej depresji. Pacjent może wówczas odczuwać spadek nastroju wieczorami, nadmierną senność i zmęczenie, a także wzmożone łaknienie, co wiąże się też z przyrostem masy ciała.

7. Depresja poschizofreniczna

Rodzaj depresji, która może rozwinąć się u pacjentów leczących się wcześniej na schizofrenię.

8. Reaktywna (egzogenna)

Depresja reaktywna w większości przypadków jest następstwem reakcji pacjenta na jakieś stresujące wydarzenie w jego życiu. Może być to na przykład śmierć bliskiej osoby, rozstanie z wieloletnim partnerem czy utrata pracy. W przypadku tego rodzaju choroby, oprócz charakterystycznych dla depresji objawów, u pacjentów pojawiają się też dolegliwości somatyczne, takie jak cukrzyca czy nadciśnienie.

Od czego jest depresja? Przyczyny powstawania i czynniki ryzyka

Niestety nie ma jednej, ściśle określonej przyczyny depresji, która byłaby źródłem rozwinięcia się tej choroby u wszystkich pacjentów. W większości przypadków depresja jest wynikiem przeróżnych sytuacji i wydarzeń, które powodują i nasilają zespół depresyjny u danej osoby. Zwykle rozpoznawana jest wówczas tzw. triada depresyjna, czyli występowanie negatywnych myśli w trzech obszarach: myślenie o sobie, o świecie oraz o przyszłości.

Wyobraźmy sobie, że nagle przytrafia się nam coś bardzo złego, na przykład rozstanie z partnerem czy utrata pracy. W związku z tym, w naszej głowie rodzą się bardzo negatywne myśli, które przysłaniają nam rzeczywisty obraz nas samych i otaczającego nas świata. W efekcie przestajemy racjonalnie patrzeć na nasze problemy, widząc wszystko w czarnych barwach. Skutkiem tego jest stopniowe odsuwanie się od bliskich nam osób, nadmierne picie alkoholu lub zażywanie leków, czy też popadanie w hazard. Wszystko to krok po kroku wpływa na znaczące pogarszanie się naszego samopoczucia i pogłębianie się dołka, w którym od tkwimy. Uważamy, że jesteśmy zupełnie bezwartościowi, przez co otaczający nas ludzie nie chcą mieć z nami nic do czynienia, a  więc nasza przyszłość maluje się wyłącznie w czarnych barwach. I to właśnie efektem takiego toku myślenia jest bardzo często depresja.

Najczęstsze przyczyny depresji

Jakie są zatem czynniki ryzyka, które mogą sprzyjać rozwojowi tej choroby u poszczególnych osób? Mogą to być:

1. Stresujące, traumatyczne wydarzenia

Wszelkiego typu wydarzenia w naszym życiu, które wywołują w nas silne emocje o negatywnym wydźwięku. Może być to m.in. śmierć bliskiej osoby, rozpad związku lub nagła utrata pracy przy braku jakichkolwiek oszczędności .

2. Osobowość i osobiste predyspozycje

Niektóre osoby posiadają pewne cechy osobowościowe, które mogą stawiać je w grupie ryzyka. Są to przede wszystkim ludzie z niską samooceną, które mają tendencję do nadmiernego krytykowania samych siebie. Często z depresją muszą się też zmagać osoby, które z natury są zamknięte w sobie i mają bardzo wąskie grono znajomych lub nie posiadają ich w ogóle.

Należy tutaj również wspomnieć o osobach, które są narażone na depresję ze względu na predyspozycje genetyczne. Jeśli w naszej rodzinie zdarzały się przypadki zachorowań na depresję, wówczas znacząco rośnie ryzyko, iż rozwinie się ona również u nas.

3. Poród i ciąża

Kobiety po porodzie zmagają się z poważnymi zmianami hormonalnymi, do których dochodzi w ich organizmie. Jeśli dodamy do tego również zmiany i ból fizyczny oraz świadomość pełnej odpowiedzialności za nowe życie, ryzyko rozwoju choroby takiej jak depresja automatycznie staje się dość wysokie. Warto też zaznaczyć, że ze względu na wspomnianą burzę hormonalną, kobiety często dotyka również depresja w ciąży.

4. Samotność

Osoby o naturze samotników, choć pozornie radzą sobie doskonale i czują się świetnie we własnym towarzystwie, również są bardziej narażone na depresję. Swego rodzaju odcięcie się od rodziny i znajomych, a przez to też brak odpowiednio częstych kontaktów towarzyskich, zwłaszcza w trudnym dla nich okresie, może skutkować rozwojem choroby takiej jak depresja.

5. Używki – alkohol, nikotyna i inne używki

Sięgając po używki chcemy na chwilę zapomnieć o piętrzących się problemach, zrelaksować się i zmniejszyć narastające w nas napięcie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że alkohol, narkotyki czy papierosy zapewniają nam jedynie chwilową ulgę. W momencie kiedy przestają działać, demony naszej codzienności zaczynają się nam wydawać jeszcze straszniejsze. W efekcie postrzegamy rzeczywistość w bardziej negatywnym świetle, napędzając w sobie spiralę złych myśli. Nałóg oznacza też często marnowanie pieniędzy i czasu, a do tego niejednokrotnie też utratę pracy czy kontaktu z bliski osobami. Wszytko to nakłada się na siebie, pogłębiając dołek emocjonalny, w którym znajduje się taka osoba, co często skutkuje depresją.

6. Choroba

Informacja o tym, że cierpimy na poważną chorobę, taką jak chociażby nowotwór, ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie. Kiedy stan ten utrzymuje się przez dłuższy okres czasu, może doprowadzić do rozwoju depresji. Co więcej, objawy depresji mogą także współwystępować z innymi chorobami somatycznymi, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie albo dolegliwości natury neurologicznej.

7. Wpływ środowiska

Środowisko, w którym żyjemy, zwłaszcza w młodym wieku ma ogromny wpływ na naszą psychikę oraz na wydarzenia z naszego życia, które mogą prowadzić do depresji. Zła sytuacja społeczna i ekonomiczna, wychowanie w biednej dzielnicy, zastraszanie czy maltretowanie, a także łatwy dostęp do używek mogą mieć wpływ na to, że u danej osoby rozwinie się choroba.

Test na depresje. Jak zdiagnozować depresje, jeżeli nie jest to klasyczna choroba?

Czy istnieje jakiś sprawdzony sposób na to jak rozpoznać u siebie depresję? Jeśli objawy mogące świadczyć o depresji utrzymują się u nas ponad dwa tygodnie, a obniżenie nastroju i stan przygnębienia zaburzają nasze codzienne funkcjonowanie (np. odczuwamy brak sił do wykonywania swoich obowiązków czy niechęć do jakichkolwiek spotkań towarzyskich), należy pomyśleć o spotkaniu z lekarzem. Jest to też wręcz konieczne, jeśli w jakimkolwiek momencie pojawią się u nas myśli związane ze śmiercią i samobójstwem.

Niestety, zła wiadomość jest taka, że nie istnieje żaden standardowy, fizyczny test na depresję. Nie możemy zatem po prostu udać się do laboratorium, gdzie zostanie nam pobrana krew do badania, po czym wyniki jednoznacznie wskażą na chorobę. Nie zdziwmy się jednak jeśli u pacjenta, u którego podejrzewana jest depresja, test z krwi i moczu zostanie wykonany. Lekarz może bowiem zlecić takie badania w celu wykluczenia innych chorób fizjologicznych, które mogą się objawiać pogorszeniem się samopoczucia pacjenta.

Z podejrzeniem depresji możemy się udać do lekarza rodzinnego lub od razu do psychiatry. Rozpoznanie choroby w tym przypadku opiera się przede wszystkim na bardzo skrupulatnym wywiadzie z pacjentem i ewentualnie z jego bliskimi. Lekarz może nas wówczas pytać między innymi o nasz stan, o nasilenie poszczególnych objawów oraz o to jak wpływają one na nasze codzienne funkcjonowanie. Podczas takiej rozmowy niezwykle istotna jest bezwzględna szczerość ze strony pacjenta. Otwartość i zaufanie w stosunku do lekarza pozwolą szybciej postawić prawidłową diagnozę.

Jak leczyć depresję? Leczenie zależy od rodzaju i intensywności zaburzenia

Leczenie depresji nie należy do najłatwiejszych. Po pierwsze nie ma jednego, standardowego sposobu na to jak walczyć z depresją. Terapia musi być dopasowana do rodzaju depresji, stopnia jej nasilenia oraz od indywidualnych potrzeb pacjenta. Bardzo istotna jest tu też kwestia tego, ile trwa leczenie depresji. Należy sobie zdawać sprawę z tego, iż jest to choroba przewlekła, w związku z czym cały proces przywracania pacjenta do zdrowia jest długotrwały. Czy więc depresję można skutecznie wyleczyć? Oczywiście, że tak! W tym przypadku potrzebna nam jest jednak fachowa pomoc w depresji oraz dużo cierpliwości. Leczenie tej choroby jest bowiem procesem długotrwałym, a poprawa nie jest zauważalna z dnia na dzień.

Metody leczenia depresji

Depresja kliniczna zazwyczaj jest leczona poprzez łączenie ze sobą różnych metod. Elementy składające się na leczenie tego typu zaburzeń to przede wszystkim domowe sposoby, psychoterapia oraz farmakoterapia. W zależności od stopnia zaawansowania choroby, w terapii mogą być wykorzystywane różne sposoby walki z nią.

I. Łagodna depresja – nie wymaga leków ani pomocy specjalisty

Lekka depresja zazwyczaj leczona jest przy użyciu kilku sprawdzonych metod, które nie wymagają mocnych antydepresantów ani specjalnej psychoterapii. Raz na zawsze pozbądźmy się mitu, że każdy rodzaj takiego zaburzenia leczony jest przy użyciu nadmiarowej ilości leków przeciw depresji. Jeżeli u pacjenta zdiagnozowana została łagodna, początkowa wersja tego schorzenia, nie ma potrzeby uciekać się do mocnych środków, a wystarczy zwrócić uwagę na kilka, początkowo równe skutecznych metod.

1. Odczekanie i uważna obserwacja

Jak już udało się nam dowiedzieć, w przypadku takiego zaburzenia jak depresja, choroba ta jest wyjątkowo ciężka do zdiagnozowania. Wystarczy, że objawy zostaną źle zinterpretowane przez lekarza, aby postawił on niewłaściwą diagnozę. Dlatego też, tak ważna jest skrupulatna obserwacja tego, w jaki sposób rozwija się nasz stan.

Na samym początku konieczne jest więc monitorowanie swojego stanu i samopoczucia. Niezawodnym sposobem jest prowadzenie dziennika, w którym będziemy regularnie zapisywać nasze spostrzeżenia dotyczące naszych własnych uczuć, emocji i ewentualnych niepokojów. Z pomocą przychodzą nam też nowoczesne technologie w postaci aplikacji mobilnych dedykowanych osobom z depresją. Oczywiście nie będzie konieczne codzienne zapisywanie kilkunastu stron. Ważne jest jednak, aby w miarę szczegółowo połączyć relacje przyczyna-skutek, które powstają między naszym samopoczuciem a niektórymi wydarzeniami.

2. Ćwiczenia i regularna aktywność fizyczna

Jeśli nie wiemy co robić, aby odpędzić od siebie negatywne myśli i poprawić swoje samopoczucie, aktywność fizyczna może być naprawdę dobrym rozwiązaniem. Nie od dziś wiadomo, że wysiłek to idealny sposób na zmniejszenie odczuwanego przez nas stresu, napięcia oraz wyrzucenie z siebie wszelkich złych emocji. Dodatkowo wyrzut endorfin sprawia, że nawet po lekkim treningu czujemy się lepiej i zaczynamy bardziej pozytywnie patrzeć na świat. Dlatego przy łagodnych zaburzeniach depresyjnych, regularne ćwiczenia mogą okazać się strzałem w dziesiątkę. Wystarczy zainteresować się internetowymi treningami jogi czy regularnie wyjść na dłuższy, co najmniej 20 minutowy spacer, aby odczuć pierwsze pozytywne efekty.

3. Domowe sposoby i leczenie samodzielne

Jeśli naszym problemem jest łagodna depresja, leczenie domowe może okazać się bardzo skuteczne. A zatem jak poradzić sobie z depresją na własną rękę?

  • Przede wszystkim musimy zatroszczyć się o higienę swojej psychiki. Nie możemy zatem zamykać się w sobie i cały czas tłamsić narastających w nas niepokojów, napięcia i złych emocji. Warto z pewnością porozmawiać na ich temat z najbliższym przyjacielem, a jeśli nikogo takiego nie mamy zapisać wszystkie dręczące nas myśli na kartce papieru.
  • Nie zapomnijmy też, aby mimo choroby dbać o swoje potrzeby. Masaż czy nawet aromaterapia w postaci ciepłej kąpieli z dodatkiem olejków eterycznych pomoże nam się rozluźnić i oczyścić głowę. Wytchnienie i dawkę pozytywnej energii może nam też dać wspomniany już wysiłek fizyczny lub spotkanie w gronie bliskich nam osób.
  • Warto też sięgnąć po naturalne zioła na depresję. Działanie antydepresyjne przypisuje się od lat dziurawcowi. Możemy jednak również korzystać z właściwości ziół o działaniu uspokajającym, takich jak melisa, lawenda czy męczennica.
  • Domowe sposoby na depresję obejmują również nasz codzienny jadłospis. Każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że zjadane przez nas pokarmy wpływają nie tylko na to jak wyglądamy, ale także na to jak się czujemy. Jak zatem powinna wyglądać odpowiednia dieta na depresję? Przede wszystkim nie możemy dopuścić to powstania niedoborów najważniejszych substancji odżywczych, które odpowiadają za naszą dobrą kondycję psychiczną oraz nastrój. Uzupełnijmy zatem nasz jadłospis w produkty zawierające witaminy z grupy B, kwasy omega-3, magnez, cynk, żelazo, selen czy kwas foliowy. Zrezygnujmy natomiast z fast foodów, żywności wysokoprzetworzonej czy tej zawierającej duże ilości cukru.

Więcej o tym jak wyjść z depresji samodzielnie i bez użycia leków znajdziecie w tym artykule.

4. Fototerapia i leczenie światłem

Fototerapia jest metodą stosowaną przede wszystkim w leczeniu depresji sezonowej. Jest to bezpieczna terapia o potwierdzonej skuteczności, którą stosuje się obecnie bardzo często. Polega ona na systematycznej ekspozycji pacjenta na światło o natężeniu co najmniej 2500 luksów, przy czym źródło światła musi się znajdować na poziomie naszych oczu. Niestety leczenie światłem wymaga od nas już albo regularnych wizyt u specjalisty, albo zakupu specjalnego urządzenia, które potrafi mocno nadszarpnąć nasz budżet.

II. Średnio umiarkowana depresja – nie może być leczona samemu, ale nie wymaga farmakologii

Depresja umiarkowana, czy jak nazywają ją niektórzy pacjenci średnia depresja to zaburzenie, którego chory nie może już leczyć samemu. Psychiatria oferuje chorym leczenie tego rodzaju schorzenia poprzez różnego typu terapie dopasowane do ich potrzeb. Pacjenci mogą też szukać pomocy w grupach wsparcia, które działają w każdym większym mieście. Na tym etapie nie są jeszcze zazwyczaj stosowane żadne mocniejsze środki farmakologiczne, a leczenie zazwyczaj skupia się na psychoterapii i terapiach behawioralnych. Zatem jak wyleczyć depresję umiarkowaną? Rozwiązaniem może być:

1. Psychoterapia

Istnieją różne rodzaje psychoterapii, która może zniwelować negatywne skutki depresji oraz przywrócić pacjentowi równowagę psychiczną. To jaka terapia zostanie zastosowana zależy m.in. od nasilenia choroby, osobowości pacjenta, a także jego oczekiwań. W większości przypadków osoby cierpiące na depresję kierowane są na indywidualne sesje z terapeutą, który pomaga pacjentowi przepracować trudne emocje i zrozumieć skąd bierze się narastający w nich gniew, ból czy bezsilność, które stały się przyczyną depresji. Psychoterapia to z reguły długi proces, który może trwać kilkanaście tygodni lub nawet kilka lat. Efektem takich sesji terapeutycznych z reguły jest przywrócenie pacjentowi równowagi emocjonalnej oraz zbudowanie od podstaw jego poczucia stabilności, dzięki czemu może on powrócić do normalnego życia.

2. Terapia behawioralna

Terapia poznawczo-behawioralna to jeden z rodzajów psychoterapii, dlatego często funkcjonuje ona pod nazwą psychoterapia. Jest ona zalecana szczególnie u pacjentów, u których przyczyny obniżenia nastroju są znane i jasno określone. W trakcie takiego leczenia pacjent stara się zmienić swój błędny sposób myślenia oraz pozbyć się tych schematów myślowych, które mają negatywne zabarwienie. Oczywiście robi to z pomocą terapeuty, który przy użyciu różnych metod nakierowuje pacjenta na odmienne sposoby zachowania, myślenia oraz rozwiązywania problemów. W większości przypadków psychoterapia poznawczo-behawioralna trwa kilka miesięcy i przynosi bardzo pozytywne rezultaty.

3. Grupa wsparcia

Grupa wsparcia dla osób z depresją to idealne uzupełnienie terapii. Przebywanie z osobami, które mają podobne doświadczenia i rozmowa z nimi może realnie pomóc choremu. W takiej grupie chory czuje się zrozumiany. Bardzo ważne jest zaznaczenie, że najtrudniejsze w znalezieniu takiej grupy jest przełamanie się i samo odnalezienie tego typu ugrupowań. Nie powinniśmy czuć żadnego wstydu ani poczucia zakłopotania, gdyż wśród takiej społeczności nikt nie będzie nas oceniać. Od innych osób zmagających się z tą chorobą może się też nauczyć jak żyć z depresją oraz skutecznie z nią walczyć.

III. Ciężka depresja – leczenie farmakologiczne i pomoc specjalisty są przy niej wymagane

Głęboka depresja wymaga specjalistycznego leczenia, które może opierać się na farmakologii lub też łączyć ze sobą różne metody leczenia. Jeśli więc u pacjenta zostanie zdiagnozowana silna depresja, w jej leczeniu wykorzystywane są specjalne leki na depresję oraz terapie w asyście specjalistów. Schorzenie o tak dużej intensywności powinny być na bieżąco monitorowane, aby pacjent na każdym kroku czuł wyraźne wsparcie i nie odizolowywał się od otoczenia. Niestety to właśnie przy tego typu zaburzeniu pacjenci potrafią targnąć się na swoje zdrowie, a czasem i życie.

1. Antydepresanty

Leki antydepresyjne to jeden z najważniejszych elementów leczenia depresji, która klasyfikuje się do najmocniejszego typu. Wbrew stereotypowi preparaty te nie powodują uzależnienie i są dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta. Muszą one być przyjmowane regularnie oraz zgodnie z zaleceniami lekarza. U wielu pacjentów poprawa jest zauważalna już po 2-4 tygodnia stosowania antydepresantów. Cała terapia może jednak potrwać nawet do 12 miesięcy. Obecnie pacjentom proponowane są nowoczesne i bezpieczne preparaty, które mogą być stosowane przez dłuższy okres czasu. Choć łagodne działania niepożądane ich stosowania występują dość często to jednak ustępują one po krótkim czasie od rozpoczęcia terapii. Jeśli stosowanie konkretnych leków nie przynosi oczekiwanych rezultatów lekarz zwykle decyduje o zmianie antydepresantów.

Co na depresje może zatem przepisać nam lekarz? Najważniejsze rodzaje antydepresantów to:

  • TLPD – trójcykliczne leki przeciwdepresyjne to najstarsza grupa antydepresantów, które wykazują wysoką skuteczność, również w leczeniu ciężkiej depresji. Wywołują one jednak często skutki uboczne u przyjmujących je pacjentów;
  • SSRI – selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny to zdecydowanie najpopularniejsze antydepresanty. Są lepiej tolerowane przez pacjentów niż preparaty TLPD, choć mogą powodować dolegliwości ze strony układu pokarmowego;
  • SNRI – inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny są stosowane w leczeniu różnych rodzajów depresji i wykazują wysoką skuteczność;
  • MAOI – inhibitory monoaminooksydazy nowej generacji są bezpiecznymi preparatami. Stosuje się je również u pacjentów, którzy cierpią na inne schorzenia psychiczne, gdyż nie wchodzą w interakcje z innymi psychotropami.

2. Terapia skojarzona (kuracja łączona przy użyciu kilku sposobów)

W przypadku silnej depresji, bardzo często najlepsze efekty można osiągnąć łącząc ze sobą leczenie farmakologiczne z odpowiednio dobraną psychoterapią. Dlaczego tego typu terapia skojarzona to dobre rozwiązanie? Dzięki niej, rezultaty leczenia są w większości przypadków lepsze i można je zauważyć znacznie szybciej aniżeli w sytuacji, gdy u pacjenta stosowane jest tylko jedna forma leczenia. Zdecydowanie warto jest więc rozważyć taki sposób leczenia, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną depresją.

3. Leczenie pod okiem zespołu specjalistów zdrowia psychicznego

W przypadku chorych, u których odnotowano niecharakterystyczny przebieg depresji, myśli i próby samobójcze lub omamy i urojenia, zalecane jest leczenie pod nadzorem grupy specjalistów, takich jak psychologowie, psychiatrzy, terapeuci czy pielęgniarki. Z reguły oznacza to zatem hospitalizację pacjenta, dzięki której uzyska on pełną opiekę na najwyższym poziomie. Na leczenie depresji w szpitalu składają się takie elementy jak terapia farmakologiczna, psychoterapia, konsultacje pomiędzy lekarzami różnych specjalności oraz ciągłe modyfikowanie terapii, tak by odpowiadała ona aktualnym potrzebom pacjenta.

4. Elektrowstrząsy

Zabieg z użyciem specjalnych elektrod jest wbrew pozorom bezpieczną, choć rzadziej stosowaną formą leczenia depresji. Elektrowstrząsy stosuje się przede wszystkim u pacjentów z głęboką depresją, u których inne formy leczenia nie przynoszą oczekiwanych efektów lub w sytuacji, gdy farmakologia jest przeciwwskazana albo też, gdy choroba i jej skutki zagrażają życiu pacjenta. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym i wykazuje wysoką skuteczność.

Podsumowanie

Depresja jest chorobą uleczalną, która wymaga jednak dużej cierpliwości, zarówno od samych pacjentów, jak i od osób w ich najbliższym otoczeniu. Leczenie depresji jest długim i trudnym procesem. Musimy się jednak na niego zdecydować, jeśli chcemy wrócić do normalnego funkcjonowania, czerpiąc przyjemność z życia i towarzystwa bliskich nam osób. Należy przy tym mieć świadomość tego, że nieleczona depresja nierzadko prowadzi do śmierci chorego, który w swojej bezradności decyduje się odebrać sobie życie.

Dla osób zmagających się z depresją niezwykle istotne jest wsparcie ich najbliższych. Jeśli więc w naszym otoczeniu jest ktoś kto potrzebuje pomocy w walce z chorobą, musimy wyciągnąć do niego rękę. Aby jednak zrobić to umiejętnie, w pierwszej kolejności powinniśmy zrozumieć czym jest depresja i zdobyć na jej temat jak najwięcej informacji. Dzięki temu dowiemy się jak pomóc osobie z depresją, by nasze działania przyniosły najlepsze rezultaty.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

8 × = thirty two