Stany i zaburzenia lękowe | Co to jest lęk? Objawy i leczenie lęku

Zaburzenia lękowe to tak naprawdę cała grupa różnorodnych schorzeń o podłożu psychologicznych, które często określane są też jako nerwice. Obecnie są one bardzo powszechnym problemem u osób dorosłych, zwłaszcza u kobiet, ale niestety często też diagnozuje się zaburzenia lękowe u dzieci. Co więcej, zaburzenia nerwicowe różnego typu mają jedną wspólną, bardzo charakterystyczną cechę. Jest nią subiektywne i zupełnie nieuzasadnione odczucie lęku oraz jego somatycznych objawów. Co powoduje takie problemy i jak je rozpoznać? Informacje na ten temat oraz możliwe metody leczenia tego typu schorzeń znajdują się w poniższym artykule.

Spis treści:

1. Lęk, stany lękowe – co to oznacza i dlaczego ich doświadczamy?
2. 8 rodzajów zaburzeń lękowych, które mogą wystąpić w określonej sytuacji
3. Jakie są objawy stanów lękowych? Symptomy somatyczne i w zachowaniu
4. Podstawowe przyczyny powstawania zaburzeń lękowych
5. Jakie są metody leczenia lęku i stanów lękowych?
6. Terapia poznawczo-behawioralna
7. Kuracja lęku leczeniem farmakologicznym
8. Konsultacje psychologiczne i psychoterapia
9. Kiedy konieczna będzie wizyta u specjalisty?
10. Najważniejsze zasady, które pomogą zapobiegać zaburzeniom lękowym

Stany lękowe – co to jest i kiedy ich doświadczamy?

Uczucie lęku jest czymś zupełnie naturalnym i występuje w życiu codziennym każdego człowieka. Jednak co to jest lęk z fizjologicznego punktu widzenia? Jest ono typową reakcją naszego organizmu na stresujące sytuacje, takie jak egzamin, rozmowa o pracę czy przemawianie publiczne. W większości przypadków stan niepokoju zanika tuż po wydarzeniu, które go wywołało. Prawdziwy problem pojawia się jednak wówczas, gdy stan lękowy utrzymuje się znacznie dłużej. Do tego jego nasilenie ciągle wzrasta, mimo tego, że sytuacja stresująca jest już dawno za nami.

Takie napady lękowe zaczynają wpływać na codzienne życie chorego, zwłaszcza gdy całkowicie przestaje on panować nad narastającym lękiem. O typowym zaburzeniu mówi się natomiast w momencie, gdy uczucie to wręcz paraliżuje życie danej osoby, przez co nie tylko odczuwa ona cierpienie psychiczne i fizyczne, ale także unika kontaktów społecznych, a jakość jej życia znacząco spada.

Nerwice lękowe, zgodnie z klasyfikacją ICD 10 można podzielić na następujące kategorie:

• zaburzenia lękowe w postaci fobii – agorafobia, fobie społeczne, specyficzne postaci fobii;
• inne zaburzenia lękowe (inaczej zaburzenia pierwotne) – lęk paniczny, zaburzenia lękowe uogólnione;
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (inaczej nerwica natręctw) –  z przewagą myśli, czynności, mieszane;
• reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne – ostra reakcja na stres, zaburzenia stresowe pourazowe (PTSD), zaburzania adaptacyjne;
• zaburzenia dysocjacyjne (inaczej konwersyjne) – amnezja, fuga, stupor, trans, zaburzenia ruchu oraz czucia, drgawki, zespół Gansera;
• zaburzenia występujące pod postacią somatyczną – zaburzenia somatyzacyjne, hipochondryczne, autonomiczne, bóle;
• inne zaburzenia nerwicowe – neurastenia, zespół depersonalizacji-derealizacji.

Najczęstsze rodzaje zaburzeń lękowych

Istnieje wiele rodzajów lęku, a każdy z nich może objawiać się nieco inaczej. Co ciekawe, pacjenci niejednokrotnie doświadczają nawet kilku typów nerwic jednocześnie. Które z nich diagnozowane są najczęściej? Są to między innymi:

1. Zaburzenia lękowe związane z fobią

W przypadku fobii, u danej osoby występuje strach przed określonym czynnikiem, który obiektywnie nie jest groźny. Zawsze jest to czynnik tego samego rodzaju, który jest dobrze rozpoznawany przez pacjenta. Może być to konkretny przedmiot, zwierzę, zdarzenie, zjawisko czy nawet sytuacja, które są identyfikowane przez osobę z zaburzeniem lękowym jako zagrożenie. Dlatego też pacjenci unikają tego typu czynników, a w momencie, gdy mają z nimi styczność zaczynają odczuwać ogromny lęk, dyskomfort czy wręcz cierpienie. U wielu osób już samo myślenie o zetknięciu się z takim czynnikiem wywołuje lęk. Przykładem dobrze znanej fobii jest chociażby arachnofobia, czyli lęk przed pająkami.

2. Agorafobia

Co to jest agorafobia? Jest to silny lęk przed otwartymi przestrzeniami i miejscami publicznymi. Zwłaszcza zatłoczonymi, z których pacjent nie może się w łatwy sposób wycofać (np. komunikacja publiczna, kolejka w sklepie, przebywanie w kościele). W obawie przed lękiem, a właściwie jego nagłym napadem i brakiem pomocy ze strony obcych osób, pacjenci cierpiący na agorafobię mają duże problemy z samodzielnym wyjściem z domu. Przy skrajnych przypadkach dochodzi do sytuacji, gdy w ogóle nie opuszczają oni swojego miejsca zamieszkania bez towarzystwa bliskiej im osoby. W nasilonej fazie choroby mogą jej towarzyszyć objawy depresyjne oraz napady lękowe. Przeciwieństwem agorafobii jest klaustrofobia, czyli lęk przed zamkniętymi i ciasnymi przestrzeniami.

3. Lęk społeczny (fobia społeczna)

Fobię tego typu często określa się też jako lęk przed ludźmi, choć nie jest to do końca słuszne stwierdzenie. Pacjent cierpiący na tę przypadłość obawia się tych sytuacji społecznych, gdy uwaga może zostać skupiona na nim, w efekcie czego będzie oceniany, ośmieszony czy poniżony. Osoba ta uważa, że w tego typu sytuacjach nie będzie w stanie odpowiednio się wypowiedzieć czy zachować. Przez co jeszcze bardziej skupi na sobie uwagę, co wystawi ją na ośmieszenie.

Osoby cierpiące na takie lęki społeczne, we wspomnianych sytuacjach muszą zmagać się też z objawami somatycznymi. Może być to na przykład drżenie rąk i mięśni, zaczerwienienie na twarzy, nadmierne pocenie się czy brak tchu i przyśpieszone bicie serca. To dodatkowo wzmaga w pacjentach przekonanie o kompromitacji w oczach współtowarzyszy. U wielu osób już sama myśl o takiej sytuacji wywołuje lęk. Co ciekawe z zaburzeniem tym zmaga się aż 5-10% społeczeństwa.

4. Zespół lęku uogólnionego (nerwica lękowa)

Zaburzenia lękowe uogólnione charakteryzują się przewlekłym i uporczywym lękiem, który nie jest związany z żadnymi konkretnymi sytuacjami. Jest to tak zwany lęk wolnopłynący, który sprawia, że pacjent nieustannie czuje niepokój i napięcie. Osoba ta wciąż czuje obawy związane z przyszłością i tym co może się wydarzyć, gdyż jest bezpodstawnie przekonana o tym, że będą one miały negatywne konsekwencje dla niej samej lub osób jej bliskich.

Osoby cierpiące na uogólnione zaburzenia lękowe są ciągle rozdrażnione, nie potrafią się odprężyć i skupić uwagi na swoich obowiązkach. Dodatkowo lęk uogólniony często też wywołuje napięciowe bóle głowy, kołatanie serca, przyśpieszony oddech czy problemy z prawidłowym funkcjonowaniem układu pokarmowego.

5. Zespół lęku napadowego (zespół lęku panicznego)

Osoby, u których pojawia się lęk napadowy doświadczają nagłych ataków paniki, które nie są związane z żadnymi konkretnymi sytuacjami czy czynnikami. Epizody silnego lęku są z reguły bardzo intensywne i praktycznie nie do opanowania. Wywołują poczucie przerażenia i towarzyszą im takie objawy fizjologiczne jak szybkie bicie serca, duszności, drżenie ciała, nadmierne pocenie się, mdłości, zawroty głowy. Często podczas ataków pacjenci odczuwają silny lęk przed utratą kontroli, rozwinięciem się choroby psychicznej czy przed śmiercią. Taki napad zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu minut, po czym ustępuje samoistnie. Wielu osobom z tego typu zaburzeniem, pomiędzy atakami towarzyszy też tak zwany lęk antycypacyjny, czyli lęk przed lękiem.

6. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw)

Zaburzenia obsesyjne to występujące u pacjentów nawracające, natrętne myśli. Jeśli natomiast chodzi o zaburzenia kompulsywne to dotyczą one odczuwanego wewnętrznie przymusu wykonywania określonych czynności. U pacjentów zaburzenia te mogą występować jednocześnie, a nasilenie myśli lub czynności natrętnych bywa takie samo albo różne.

Bardzo często natrętne myśli dotyczą spraw, których dana osoba się boi, natomiast natrętne czynności wykonywane są po to, aby zapobiec urzeczywistnieniu się obaw pacjenta. Kiedy zatem dany pacjent na przykład obsesyjnie myśli o zanieczyszczeniach, zarazkach i brudzie, konsekwencją tego jest natrętne mycie rąk czy czyszczenie wszystkich przedmiotów i powierzchni znajdujących się dookoła niego. Osoby cierpiące na ten typ zaburzeń zazwyczaj starają się przeciwstawiać swoim natręctwom. Jednak w większości przypadków muszą się im poddać, aby zmniejszyć narastające w nich wówczas napięcie.

7. Zespół stresu pourazowego (PTSD)

Zaburzenie to najczęściej pojawia się jako konsekwencja doświadczenia traumatycznych wydarzeń. Może to być na przykład wojna, wypadek, katastrofa naturalna, napaść czy długotrwałe znęcanie fizyczne oraz psychiczne. Pacjenci zmagający się z takimi traumami żyją w ciągłym napięciu, nie potrafią się zrelaksować, w czym nie pomagają im też wciąż powracające wspomnienia przeżytych przez nich wydarzeń, np. w postaci koszmarów sennych. Z całych sił próbują też unikać wszystkiego co w jakikolwiek sposób związane jest z takimi wydarzeniami. W związku z tym często długo nie przyznają się przed lekarzem do tego co przeżywają.

Co ciekawe, niektórzy pacjenci z kolei nie mogą przypomnieć sobie przebiegu takich trudnych dla siebie wydarzeń. Dodatkowo mają problemy z koncentracją. Są ciągle rozdrażnieni i szybko wpadają w złość, nie są w stanie odczuwać pozytywnych emocji i łatwo jest je przestraszyć. Większość osób z PTSD cierpi też na bezsenność, przez co ich poranne rytuały wprowadzające nas w nowy dzień są zaburzone.

8. Zaburzenia separacyjne

Lęk separacyjny to zaburzenie, które występuje przede wszystkim u dzieci. Jest to irracjonalny i nie związany z żadnym realnym zagrożeniem strach przed rozłąką z osobą, do której dziecko jest przywiązane w największym stopniu (np. z matką lub ojcem). Co bardzo ważne, brak leczenia takiego zaburzenia może zwiększać podatność na stres i rozwinięcie się chorób psychicznych u osób starszych.

Odczuwany przez małego pacjenta ciągły niepokój zupełnie dezorganizuje jego funkcjonowanie. Zaburzeniu towarzyszą między innymi takie objawy jak nerwowość, trudności z zasypianiem, strach przed opuszczaniem domu i rodziny czy ogólna lękliwość.

Jak rozpoznać stany lękowe? Objawy somatyczne i charakterystyczne zachowania

W związku z tym, że istnieje wiele rodzajów zaburzeń, których wspólną cechą jest lęk, objawy występujące u pacjentów mogą być bardzo różnorodne. W zależności od tego czy jest to fobia, atak paniki czy lęk uogólniony, objawy u poszczególnych osób zmagających się z tymi schorzeniami będą nieco inne. Co ciekawe, nawet u pacjentów, którzy cierpią na dokładnie te same stany lękowe, objawy wykazują znaczną zmienność osobniczą. Atak nerwicy, uderzenie depresji lękowej, paniczny lęk czy inne zaburzenia wywołujące silne uczucie lęku mogą zatem dawać różne symptomy u każdego z pacjentów.

Istnieją jednak pewne wspólne symptomy występujące najczęściej u osób zmagających się z tego typu schorzeniami. Jeśli więc chodzi o zaburzenia lękowe, objawy na nie wskazujące to między innymi:

• silny lęk przed czynnikami wyzwalającymi niepokój i stres – potrzeba ich unikania i uciekania od nich za wszelką cenę;
• drżenie rąk i/lub całego ciała;
• kłopoty z koncentracją;
• szybki oddech;
• nieuzasadnione uczucie nerwowości i niepokoju;
• stałe osłabienie i/lub zmęczenie;
• zawroty głowy ;
• przyśpieszone tętno i palpitacje serca;
• poczucie zbliżające się niebezpieczeństwa – objawy lęku to często nieuzasadnione przeczucie, że wkrótce zdarzy się coś złego;
• suchość w ustach;
• nadmierna potliwość – szczególnie widoczna na dłoniach i stopach, które stają się zimne i odrętwiałe;
• koncentrowanie się na swoim złym samopoczuciu – objawy lękowe związane są też z brakiem umiejętności skupienia myśli na czymkolwiek innym niż zwykle. Dochodzą do tego nieuzasadnione zmartwienia, dotyczące zdrowia pacjenta lub przyszłych zdarzeń w jego życiu;
• problemy ze snem – pacjenci często cierpią na bezsenność, mają kłopoty z zaśnięciem lub ciągle wybudzają się w nocy;
• problemy żołądkowo-jelitowe;
• ciągły lęk przed śmiercią czy nawet przed życiem;
• lęk antycypacyjny – czyli lęk przed lękiem. Ciągły niepokój i strach związany z tym, iż w każdym momencie może dojść np. do kolejnego napadu lęku.

Co powoduje stany lękowe? Przyczyny i czynniki ryzyka

Jeśli chodzi o zaburzenia lękowe, przyczyny tego typu schorzeń nie są do końca znane. Specjaliście wskazują na różnorodne podłoże poszczególnych problemów, które mogą mieć wpływ na to, iż u danej osoby rozwijają się konkretne stany lękowe. Wielu podejrzewa też, że przyczyny zaburzeń lękowych to tak naprawdę swoista mieszanka różnych czynników. Wśród nich wyróżniamy między innymi:

• urazy psychiczne i traumatyczne przeżycia – zarówno u dzieci, jak i u osób dorosłych;
• choroby somatyczne – lęk mogą wyzwalać takie choroby jak chociażby cukrzyca, astma czy choroby serca;
• długotrwały stres pogarszający nasz ogólny stan psychiczny;
• określony typ osobowości – osoby o niektórych cechach osobowościowych są bardziej narażone na zaburzenia lękowe (np. perfekcjoniści, osoby z zaniżoną samooceną);
• inne zaburzenia psychiczne – podłożem dla rozwoju tego typu schorzeń mogą być inne problemy natury psychologicznej, takie jak chociażby stany depresyjne;
• stosowanie używek – u wielu osób pojawiają się stany lękowe po alkoholu czy narkotykach, ale takie zaburzenia mogą wywoływać też tak niepozorne używki jak kofeina albo słodycze;
• czynnik genetyczny – choć nie zostało to potwierdzone, niektórzy badacze uważają, że predyspozycja do zaburzeń lękowych może być dziedziczona.

Jak zdiagnozować zaburzenie lękowe?

Jeśli podejrzewamy u siebie zaburzenia lękowe, na początku warto udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Przeprowadza on z pacjentami obszerny i bardzo dokładny wywiad. W jego trakcie omawiane są odczucia chorego, myśli kłębiące się w jego głowie oraz wszelkie niepokojące zachowania, takie jak chociażby napady paniki. Jeżeli lekarz uzna to za konieczne może także zlecić wykonanie wybranych badań i testów. W przypadku, gdy wykluczą one choroby somatyczne, lekarz kieruje pacjenta z podejrzeniem zaburzeń lękowych do innych specjalistów. Mowa tutaj o takich profesjonalistach jak psychiatrzy czy psychologowie, którzy będą w stanie postawić diagnozę.

Jak pokonać lęk i leczyć stany lękowe? Leczenie farmakologiczne, terapia poznawczo-behawioralna i psychoterapia

Jak sobie radzić, gdy potrzebne jest nam leczenie lęku? Istnieją różne metody radzenia sobie z tym problemem. To jaka terapia zostanie ostatecznie zastosowana zależy w dużej mierze od rodzaju przeżywanego przez pacjenta lęku (czy cierpi z powodu lęku społecznego, nerwicy natręctw, ataków paniki itd.), zaawansowania choroby oraz oczekiwań samego zainteresowanego. W początkowej fazie choroby, gdy objawy są jeszcze stosunkowo łagodne, pacjent może samodzielnie próbować opanować lęk na przykład poprzez techniki relaksacyjne, medytację czy ćwiczenia fizyczne. Jeśli jednak objawy choroby są nasilone. Do tego utrzymują się od dłuższego czasu i w dużym stopniu utrudniają pacjentowi normalne funkcjonowanie, należy podjąć stosowne leczenie zaburzeń lękowych. Do wyboru mamy trzy podstawowe sposoby radzenia sobie z tym problemem.

Terapia poznawczo-behawioralna

Jeśli szukamy sposobu na leczenie nerwicy bez leków, terapia poznawczo-behawioralna (CBT) może okazać się najlepszym rozwiązaniem. Choć początkowo zostało ona stworzona z myślą o chorych na depresję, szybko okazało się, że daje również doskonałe efekty w leczeniu różnych zaburzeń lękowych, takich jak np. lęk paniczny, fobia społeczna czy zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Większość pacjentów i specjalistów wskazuje, iż jest to bardzo dobra i skuteczna terapia na zaburzenia lękowe u dzieci, młodzieży i dorosłych.

Terapia ta polega w głównej mierze na zidentyfikowaniu wszelkich myśli i zachowań pacjenta. Mowa tutaj o tych, które wchodzą ze sobą w interakcje i w konsekwencji wywołują lęk. Następnie leczenie polega na ich zmodyfikowaniu w taki sposób, by po prostu do tego nie dochodziło. Zadaniem terapeuty jest pokazanie pacjentowi, że sposób jego myślenia ma bezpośredni wpływ na jego uczucia oraz zachowanie. Co najważniejsze terapeuta musi także uświadomić pacjentowi, że zmiana negatywnych wzorców myślenia jest możliwa. Realnie wpływając na wyciszenie i docelowo na całkowitą eliminację stanów lękowych.

W ramach takiego leczenia zaburzeń lękowych terapeuta stosuje różne techniki CBT. Pomagają one pacjentowi zrozumieć błędy w swoim sposobie myślenia. Dodatkowo uczą go krok po kroku, jak zastąpić je bardziej efektywnymi myślami. Terapeuta robi to między innymi poprzez kilka elementów. Najpierw odpowiednie zadawanie pytań pacjentowi. Następnie proszenie go o zapisywanie swoich myśli czy zadawanie zadań do wykonania. Niezwykle ważne jest też tak zwana ekspozycja, czyli celowe narażenie się na kontakt z obiektem lęku (np. pająki, zatłoczone miejsce czy wysokość). Z czasem pozwala to w większości przypadków oswoić i nauczyć się lepiej reagować na sytuację powodującą lęk.

Leczenie farmakologiczne – leki przeciwlękowe i ziołowe suplementy

W przypadku dużego nasilenia objawów niektórym pacjentom zaleca się przyjmowanie leków na zaburzenia lękowe. Są to między innymi leki na uspokojenie i przeciwdepresyjne oraz preparaty o działaniu przeciwlękowym. Trzeba jednak cały czas mieć świadomość tego, że nawet w sytuacji, gdy lekarz przepisze pacjentowi skuteczny lek na nerwicę, nie wyleczy on przyczyny takich zaburzeń. Dlatego też farmakoterapia powinna być jedynie uzupełnieniem leczenia pacjenta ze stanami lękowymi. Oprócz tego, leki na nerwicę lękową nie powinny być zbyt długo stosowane, gdyż mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie.

Jakie substancje zawierają takie leki na stany lękowe, które są dostępne dla pacjentów z tego typu zaburzeniami? Możemy je podzielić na dwie grupy:

1. Substancje występujące w lekach na receptę:

• alprazolam
• benzodiazepiny
• buspiron
• escitalopram
• fluoksetyna
• klonazepam

Tabletki przeciwlękowe zawierające wymienione składniki są dostępne wyłącznie na receptę i muszą być stosowane zgodnie z zaleceniami lekarza. Wynika to z tego, iż wykazują one bardzo silne działanie i muszą być odpowiednio dawkowane. Wszystko po to, aby w jak najmniejszym stopniu szkodziły zdrowiu pacjenta. Mimo że działają zatem szybko i skutecznie, ich niewłaściwe lub długotrwałe stosowanie może nieść za sobą negatywne konsekwencje zdrowotne dla pacjenta.

2. Substancje występujące w lekach bez recepty i suplementach:

• szafran
• magnez
• ekstrakt z melisy
• waleriana
• lawenda
• witamina B6

Jeśli objawy nie są jeszcze zbyt nasilone, a pacjent obawia się stosowania mocnych preparatów przepisywanych przez lekarza na stany lękowe, leki bez recepty mogą okazać się lepszym rozwiązaniem. Czasem na nasilenie lęku może wpływać niewłaściwa ilość witamin i minerałów w naszym organizmie. Warto więc zadbać o to, by niedobór magnezu, witaminy B6 czy innych ważnych substancji został zniwelowany. w tym pomóc nam mogą właśnie leki przeciwlękowe bez recepty czy coraz bardziej popularne suplementy, które możemy zażywać po przebudzeniu lub w ciągu dnia. Dużą skuteczność wykazują także stosowane od wieków zioła na stany lękowe, które wyciszają i koją nasze nerwy, nie wpływając przy tym negatywnie na organizm pacjentów.

Psychoterapia i wszystkie metody psychologiczne

Jeśli chodzi o zaburzenia lękowe, leczenie może obejmować także psychoterapię. Jest ona niezwykle pomocna w przypadku takich zaburzeń, niezależnie tak naprawdę od tego czy u danego pacjenta wymagane jest leczenie lęku przed ludźmi, napadów paniki, fobii czy też leczenie lęku uogólnionego. Taka terapia lęku jest zalecana zarówno przy dopiero rozwijającej się chorobie, jak i dla pacjentów, u których objawy są już mocno nasilone. Najważniejsze, aby była ona prowadzona przez specjalistę, który posiada doświadczenie w prowadzeniu właśnie pacjentów z lękami.

Leczenie lęków podczas psychoterapii opiera się przede wszystkim na poznaniu przyczyn choroby, tak by następnie stopniowo je eliminować. Profesjonalni terapeuci podczas kolejnych spotkań uczą swoich pacjentów jak radzić sobie z lękiem. Skutecznie pomaga to krok po kroku wrócić do równowagi psychicznej. Co bardzo istotne, odpowiednio prowadzona psychoterapia pozwala też zapobiec ewentualnym nawrotom choroby.

Kiedy koniecznie udać się do lekarza?

Zaburzenia lękowe początkowo mogą nie dawać szczególnie nasilonych objawów. Skąd zatem mamy wiedzieć, kiedy należy udać się po pomoc do specjalisty? Należy przede wszystkim dokładnie obserwować swoje zachowania i odczucia. Do lekarza należy się udać, gdy:

• zauważasz, że stany lękowe zakłócają Twoją codzienną pracę i wpływają na relacje z innymi ludźmi;
• przestajesz kontrolować swój strach, niepokój czy zamartwianie się;
• odczuwany lęk pcha Cię w kierunku alkoholu, narkotyków lub innych używek;
• stany lękowe zaczynają odbijać się negatywnie na Twoim zdrowiu;
• pojawia się chęć samookaleczenie lub myśli samobójcze.

W wielu przypadkach stany lękowe czy myśli paranoidalne mogą zaniknąć same. Niestety istnieje jednak również możliwość, że szybko ulegną one znacznemu pogorszeniu. Należy zatem podjąć odpowiednie kroki zawczasu, ponieważ im dłużej zwlekamy, tym trudniejszy może okazać się proces skutecznego leczenia.

Jak zapobiegać zaburzeniom? Jest kilka sposobów jak radzić sobie z lękiem nim jego objawy zupełnie nas obezwładnią

Tak naprawdę nikt z nas nie ma wpływu na to jaki czynnik wywoła u nas określone zaburzenia lękowe. Możemy jednak w różny sposób minimalizować ryzyko ich wystąpienia. Warto o tym pamiętać, aby nie narażać się niepotrzebnie na problemy tego typu. Jakie są zatem sposoby na zapobieganie rozwoju stanów lękowych i nasilenia ich objawów? Przede wszystkim:

• działaj szybko – nie czekaj aż objawy się nasilą. Kiedy tylko zauważysz niepokojące zmiany w swoim zachowaniu, poszukaj pomocy u specjalisty;
• dobrze odpoczywaj – odpoczynek ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie i zdrowie psychiczne. Pamiętaj zatem o tym, by się wysypiać i poświęcać odpowiednią ilość czasu każdego dnia na relaks;
• bądź aktywny – chodzi tutaj zarówno o aktywność fizyczną, jak i społeczną. Biorąc udział w aktywnościach, które dają ci satysfakcję, czujesz się lepiej z samym sobą. Co więcej, interakcje społeczne sprawiają, że nasze lęki mogą się zmniejszać;
• dołącz do grupy wsparcia – warto poszukać w swojej okolicy grup wsparcia osób o podobnych problemach. Łatwiej jest znaleźć ukojenie w rozmowie z ludźmi, którzy doskonale wiedzą z czym się zmagamy;
• spróbuj medytacji – każda technika relaksacyjna może pomóc nam się wyciszyć i ukoić nerwy, co również zmniejsza nasze lęki;
• unikaj używek – alkohol, papierosy, narkotyki czy nawet kofeina i słodycze mogą wywoływać lub nasilać lęki. Wiele osób nadużywających alkoholu cierpi na stany lękowe na kacu. Niestety spora ich część odczuwając lęki na kacu ponownie sięga po alkohol w celu ich wyciszenia, wpadając tym samym w błędne koło;
• zacznij prowadzić dziennik – zapisując swoje myśli możemy spojrzeć z dystansu na to jak wygląda nasz tok myślenia i jakie popełniamy w nim błędy, które ostatecznie prowadzą nas do stanów lękowych.

Oczywiście każdy powinien wybrać dla siebie takie sposoby zapobiegania i radzenia sobie z lękami, jakie najbardziej mu odpowiadają. Najważniejsze jest to, aby nie pozostawać bezczynnym, ale aktywnie walczyć o własne zdrowie psychiczne.